عوامل موثر بر توسعه مثبت گرایی در مدیران گروههای آموزشی در دانشگاههای کشور

امروزه مثبت گرایی یکی از عوامل مهم موفقیت سازمانی است. مدیران مثبت نگر انگیزه کارکنان خود را ارتقا بخشیده و با ارائه افقی روشنتر زمینه رشد و تعالی سازمانی را فراهم می نمایند. رفتار سازمانی مثبت و رشد افکار مثبت، باعث افزایش عملکرد کارکنان، کارایی، بهبود بهره وری، رضایت خاطر، توسعه اقتصادی  اجتماعی و بالا رفتن سطح رفاه می شود، هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر توسعه مثبت گرایی در مدیران گروههای آموزشی در دانشگاههای کشور بود. مطالعه از نوع پیمایشی بوده. و جامعه پژوهش را مدیران گروههای آموزشی استان گیلان بعنوان مورد مطالعه تشکیل می دادند. مشارکت کنندگان در این پژوهش با استفاده از روش تمام شماری انتخاب شده و شامل 150 نفر از مدیران گروههای آموزشی دانشگاههای استان گیلان بودند. در ابتدا از طریق مرور ادبیات پژوهش 139 مولفه مثبت نگری استخراج و از طریق فرایند دلفی به 69 مولفه و در نهایت پس از تلفیق و حذف موارد تکراری 49 مولفه ی مستخرج در قالب 8 بعد تنظیم و پرسشنامه پژوهش مبتنی بر آن تنظیم شد. سپس پرسشنامه در اختیار مدیران آموزشی قرار گرفته پس از تکمیل و گردآوری بر مبنای آزمون فریدمن و تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی (کلاستر) تحلیل شدند. در نهایت هشت مولفه(امید، تاب آوری، کیفیت زندگی، شادی، بخشش، خودکارآمدی، سرمایه روان شناختی، خوشبینی) شناسایی و از بین آنها به ترتیب شادی، خودکارآمدی و سرمایه روان شناختی در بین مولفه های ارائه شده دارای بیشترین اولویت و تاثیر در مثبت گرایی مدیران معرفی شدند.